SİNEMAYI BUNUN İÇİN SEVİYORUM...

Geçenlerde bir zaman,yıllar sonra,çocukluğumun geçtiği Bostancı'ya gitmiştim.Çocuk olduğum,ufacık olduğum,top oynayıp acıkmış olduğum yerleri görüp nostalji yapayım,gerekirse duygulanıp ağlayayım istedim.Sokağı zor buldum..

Herşey değişmiş,heryer değişmiş.
Eski ,bahçe içlerindeki tek katlı,iki katlı binalar yıkılmış,yerlerine tıkış tıkış on katlı,yirmi katlı binalar yapılmış..

Çocukluğumu bulamadım.

Sokağın başındaki ceviz yediğimiz,evin önündeki dut silkelediğimiz,komşunun bahçesindeki kiraz arakladığımız ağaçlar kesilmiş..

Oturduğumuz evin yerini tahmin bile edemedim..

Çocukluğumun içine etmişler..

Sinemayı bunun için seviyorum..

Sevdiğin bir filmi yıllar sonra yeniden seyrettiğin zaman,aynı duyguları yaşayabiliyorsun.Hiçbirşeyi değiştirmiyorlar.Yıllar önce seyrettiğinde nasılsa,yıllar sonra da aynı..
Oyuncular değişmiyor,binalar yıkılmıyor,parklar-bahçeler yerinde duruyor.Doğa'ya saygı var.İnsana saygı var.Anılara,yaşanmışlıklara,geçmişe saygı var..

Geçmişi değiştirirsen,ileriye gidemezsin.Geçmiş,başlangıçtır.Başlangıcı olmayanın,sonu da olmaz.Geleceğe,geçmişten çizilen çizgide yürürüz.Çizginin başını silersen,çizgi yok olur.Geçmişi olmayan adam Jason Bourne gibi ordan oraya savrulur,mutsuz olursun...

Sinemayı bunun için seviyorum.....