BU KORONA MAHVETTİ HEPİMİZİ

İş yok,güç yok,vakit geçirmek için yapacak birşey yok.

Arkadaşlardan uzaklaştık,sosyal ortam diye bişey kalmadı..

En kötüsü de bu.Çünkü insan sosyal bir canlı.Sosyalleşmesi lazım.Sosyal ortam şart.

Ne yapayım,ne yapayım diye dolaşırken,çarşıda Vakıfbank'ın önünde kuyruk olmuş sıra bekleyen insanları gördüm.

Hemen sıraya girdim..

Bankada işim mi var?

Yooo..

Niye kuyruğa girdim?.

Çünkü sosyal ortam.

Kuyruk,muyruk..Neticede,o da onbeş kişinin bir amaç için biraraya geldiği bi çeşit sosyal topluluk.

Kuyruk topluluğu..

Sıranın sonuna geçtim,bekliyorum..

Beklemek de bir iştir,beklemesini bilirirsen.

Kendimi hem bir iş yapıyor gibi,hem de bir topluluğun parçası olarak hissediyorum.Kendime güvenim artıyor,kendimi güçlü hissediyorum..

Yalnız değilim.

Bir kuyruğun parçasıyım..

Kuyruk dışından biri bana zarar vermeye kalksa,eminim kuyrukdaşlarım buna engel olur,beni korurlar,kollarlar.Çünkü ben de onlar için aynı şeyi yaparım.Kuyruk arkadaşlığı,hele böyle bir zamanda özel bişeydir..

Sıranın bana gelmesine bir kişi kala,önemli bir işim çıkmış gibi yapıp sıradan çıkıyorum,PTT'nin önüne gidip ordaki kuyruğa giriyorum.

Bir saat da orada geçiyor.

Sonra başka bankanın önüne...

Hem vakit geçiriyorum hem de bişey yapmış gibi hissediyorum.

Böyle bir zamanda kendini bir topluluğun parçası hissedebilmek müthiş bir şey..

Tavsiye ederim...