ÖZGÜRLÜK BİZE YASAK

Sokağa çıkma yasağı dün gece 12'de bitti...

Bu sabah çıktım yasaktan..

Özlemişim sokakları.

Güneşi özlemişim.

Ağaçları,kuşları,çiçekleri..

Uzun bir yürüyüş yaptım.

Bir papatya kopardım,caddenin kenarındaki küçük toprak birikintisinden.

Kokladım.

Sonra pişman oldum kopardığıma,küçük bir iple yerine bağladım.

O da bir can.

Eğilip de olduğu yerde koklayabilirdim..

Düşünemedim işte..

Bir pastaneye girip,şöbiyet yedim..

Yasaktayken en çok da şöbiyet yemeyi özlemişim..

Tadı damağımda tütüyordu.

İki porsiyon yedim,tabağa bulaşan şerbetini de yaladım.

Öylesine özlemişim.

Ama..

İnsanlar tuhaf..

İnsanlar garip..

Sanki yasaktan çıktığımı biliyorlarmış gibi,mesafeli davranıyorlar bana.

Konuşmak için yanlarına gidiyorum,uzaklaşıyorlar.

Sanki dışlıyorlar beni.

Tanıdıklarım bile uzaktan selam veriyor,yanıma gelmeye çekiniyorlar.

Herkesin yüzünde maske,gerçek yüzlerini gizliyorlar.

Yapamadım..

Bu mesafeli sahte ilişkiler bana göre değil..

Olmadı..

Uyum sağlayamadım dışarıya.

Eve geri döndüm.

Bizim gibilerin kaderi bu.

Özgürlük bize yasak....